Otvorite stranice historije, žute hartije, povelje i pečate „pečatom zlatnim pečaćene“, i oslušnite glasove davnine, riječi starine, duh i dah postojbine. Čučete riječi o dobru i dobroti, o čovjeku i čovječnosti. Bujne i brujne riječi ljubavi za sve ljepote ovog svijeta: za sva sunca i sve zvijezde uklesane u vječnost stećka.
Tokom te Bosne tekli su životi naših predaka.na toj tekovini dostojnoj su boravili i baštinili. U svoju zemlju zagledani kao u sunce. Sijali su od te zagledanosti, zemlji okrenuti i posvećeni. S tom zemljom srođeni i srasli. A sa istoka i sa zapada su letjela koplja prema njima, prolijetale strijele, i nad Bosnom se nadnosile grabežljive ruke zapadnog i istočnog carstva: od pape Pija II, pa Pija III, pape i Rima, do Vizantije, od krstaških ratova do osvajačkih juriša istoka:
„Bogumili nisu slijedili učenje ni katoličke ni pravoslavne crkve, pa su to crkvene vlasti smatrali herezom, tj. krivom vjerom. Zbog toga je Bosna bila na meti evropske inkvizicije i križara, koji nisu birali sredstva da je iskorijene zajedno s njenim sljedbenicima. U stručnoj literaturi njeni vjernici se nazivaju raznim imenima, najčešće patarenima, manihejcima, katarima, kudugurima ili bogumilima. Oni su, međutim, sami sebe jednostavno nazivali „dobrim krstjanima“, a svoju vjeru „vjera bosanska“, „naša vjera“ ili „naš zakon“. Koji put su upotrebljavali i naziv „Crkva bosanska“. (Prof. dr. Enver Imamović: „Dobri Bogumili“).
Milošević, Velimir. Zemlja dobrih Bošnjana. Sarajevo : Šahinpašić, 2000. Str. 17
Slide prezentacija Tragom pisane baštine BiH –
Hronologija srednjevjekovnih bosanskih rukopisa
Mjesta gdje se sada nalaze bosanski rukopisi
Rukopisi Crkve bosanske
http://www.slideshare.net/vaskasotiro
